sobota, 16 lipca 2016
i ta bezsilność...
gdy wiesz, że Twoja pomoc nic nie da. Tylko złudną nadzieję. Nie pomożesz, ale musisz zachować pozory. Włożyć w to całe serce, całe siły, poświęcić czas, zapłacić za paliwo. A rzeczywistość następnego dnia będzie brutalna, a Ty jeszcze tę nadzieję podtrzymujesz. Często tylko dlatego, aby coś zrobić i samemu o problemie nie myśleć...
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Poprzednie posty:
trzeba odpuścić i pozwolic toczyć się sprawom ich własnym rytmem - głową muru nie przebijemy, a jedynie spalimy się we własnej zgryzocie...
OdpowiedzUsuńtrzymaj się Aliś i postaraj nie zadręczać :)
Ps. ja w podobnych sytuacjach mówię : "Panie, w ręce Twoje powierzam troski moje, teraz martw się Ty". I pomaga... :))
pomaga.....
Usuńwypróbuję...
:)
Hejka :)
OdpowiedzUsuńo hejka...
UsuńCiekawe, bo Mama Maminka napisała coś odwrotnego, niż ja chciałam napisać, co tylko dowodzi jak bardzo się wszyscy różnimy i jak odmiennie reagujemy na problemy. Bo ja chciałam napisać, że ulgę daje mi jakiekolwiek działanie w trudnej sytuacji - nawet jeśli wiem, że jest bezproduktywne. Choć oczywiście zgadzam się, że czasami po prostu trzeba odpuścić. Trzymaj się!
OdpowiedzUsuńdlatego uważnie czytam komentarze i często zaskakują mnie prostymi podpowiedziami do moich przemyśleń....
Usuńza to dziękuję komentującym z uśmiechem... :)
Przytulam, Alis :* Wiele trudnych rzeczy na raz, taka jest podobno ich natura, że lubią łazić stadami:(
OdpowiedzUsuńa wiesz, że to stado to chyba już sfora... gdzie się nie obrócę to dół podkopany...
Usuńczasem mam wrażenie, że się wdrapuję i spadam....