bardziej

... boli. Pełen optymizm ulotnił się. To ja dawałam mocy, koniaczka, popchnięcie do przodu z uśmiechem.


w piatek to ja pojechałam po uśmiech, trochę życzliwości i siły. Dostałam worek:

• taki gośc dziś wieczorem?
• najlepszy poczęstunek, bo zyczliwie podany
• ale co się stało? z niedowierzeniem moje "bateryjki" zapytały. Bo to ONI, zawsze po dobry humor, przybiegali do mnie....

Dziękuję. Wróciło w potrzebie.