Żegnaj Genia świat się zmienia

Takie powiedzenie słyszałam od lat. 

Znaczyło: coś się kończy, coś się zaczyna.

Nadchodzi „nowe”, żegnam to co było. 

I mam wrażenie od kilkunastu dni, że i u nas świat się zmienia. 

Delikatnie rozstajemy się z TYM co BYŁO 

( naprawdę delikatnie; przychodzi refleksja

 i zdumienie: to jest zakończone). Po cichu nadchodzą nowości

 Kilka wstępnych zapowiedzi stało się faktem.

Nowe  niepostrzeżenie dotarło, jeszcze go całkowicie nie widzę, 

ale podświadomie czuję, że już jest. 

I tylko ta mroźna, zimowa pogoda odsuwa wszystko w czasie……

Czy będzie lepiej? Łatwiej? Dziś tego nie wiem. 

Ale mi mówią: kto się nie rozwija, ten się cofa…

Jakby tego było mało: wokół też słyszę, że coś się zmienia.

- rozstaję się z moim sklepem- 8 lat pracowałam

- wywalił mnie- 11 lat tam byłam

- ja już nie mogę stale jest źle- rzucę to

- na 8 tygodni pojadę na zachód- jak mam tam wytrzymać…

I to też jest NOWE. Początek nowego. 

A nie ma zasady, że nowe przyjdzie grzecznie i cudownie. 

Może zacząć się płaczem i rozpaczą. Ale czy będzie gorsze? 

Na to pytanie będziemy mogli odpowiedzieć sobie np. za rok.

I po tylu latach wujek Google  mi podpowiedział:

To nie powiedzonko tylko fragment piosenki:

„Żegnaj Gienia świat się zmienia, czy do ocalenia  

Jest ten człowiek z kamienia, powiedz mi!”

Nowe nadchodzi, pierwszy występ w nowym stroju.