Palce w pralce

W sezonie zimowym lubimy pograć. Tak zwyczajnie posiedzieć i zagrać w grę. Wiem, że nie wszyscy mają taką możliwość i doceniam, że my mamy. Mamy z kim jeszcze zagrać i trochę ludzi się u nas przewija (czasami nawet sporo -  mruczę, że sajgon, ale w duszy jestem zadowolona). Na tapecie mieliśmy Halli-Galli , ponadczasowe: państwa, miasta i Piotrusia. W dniu, w którym młodzieżówka- ta młodsza, zrobiła bunt: nie gramy w halli galii, bo Isia wszystko wygrywa, postanowiłam poszukać gry podczas której można:

• pohałasować, 
• pokrzyczeć, 
•  ma mieć proste zasady
• o dzwonku nie marzyłam, bo ten jest tylko w wersjach halligalii

Szukałam uczciwie dni kilka.
Padło na: 
"Palce w pralce"- gra, w której gracze klaszczą w rytm klasycznego utworu We Will Rock You.
Zamówienie dotarło i mogę potwierdzić:

• hałasować można - inaczej się nie da :)
• gdy ktoś pomyli się, krzyk jest większy niż podczas gry
• zasady nie są trudne, trudniej je zastosować w praktyce, trzeba przeznaczyć kilka dni na naukę, aby dojść do wprawy. Nie ma szans zagrać poprawnie z nową osobą. Po prostu trzeba poćwiczyć.
• gdy już wszyscy opanują rytm, można się świetnie bawić. Śmiech- do bólu brzucha i do łez. Początkowo również ból palców, ale praktyka czyni mistrza!!!!!!!
• szybka rozgrywka- można grać 15-20 min i wszyscy są rozbawieni.
• dosyć wysoka cena gry- rekompensuje to dobra jakość kart i metalowe pudełko oraz możliwość zagrania sześciu,  lub więcej osób. Od lat 10 (chociaż w wolnej wersji i przy zmienionych zasadach sześciolatek też bawi się dobrze)

Gramy krótkie rundy od kilku dni, ćwiczy coraz więcej osób: dzieciaki i 50+ 
Pełną opinię zamieszczę po feriach, gdy dojdziemy do wprawy i pogramy w więcej osób.

P.S. Październik 2012
Ogólna opinia o grze bardzo pozytywna.  Na 6
potwierdzam wszystkie poprzednie punkty i dodaję nowe:

• grą zarażona Rodzinka, ta bliższa i dalsza (dokupione 2 egzemplarze)
• zabieramy małe pudełko na wyjazdy i spotkania rodzinne ( czas na grę znaleźliśmy nawet w czasie postoju na spływie kajakowym)
• nie trzymamy się sztywno reguł gry, (walimy w stół, a nie w kolana) dostosowujemy je do liczby i zaawansowania grających (do tego doszliśmy jednak już znając dobrze palce w pralce)
• polecam wszystkim, chociaż na początku trzeba mieć dużą siłę przebicia- jakaś wstydliwa ta moja rodzinka, nie wyobrażali sobie machania rękoma i walenia w mój stół.